Հայկական ասեղնագործություն. մշակույթ և արվեստ
Հայկական ասեղնագործությունը դարեր շարունակ եղել է հայ կանանց արվեստի արտահայտման ձևը։ Յուրաքանչյուր ասեղնագործության մեջ թաքնված են պատմություններ, խորհրդանիշեր և այն սերը, որ վարպետները ներդնում են իրենց աշխատանքում։
Ասեղնագործությունը Հայաստանում ունի հին արմատներ՝ վերադառնալով մ.թ.ա. դարերին։
Այն սկզբում ծառայել է որպես գործնական արվեստ՝ հագուստի ու տան կտորների ձևավորման համար, բայց հետագայում դարձել է մշակութային ժառանգության մաս։
Տարբեր շրջաններ իրենց առանձնահատկություններն են ունեցել. օրինակ՝ Վանի նուրբ ծաղկային նախշերը կամ Զանգեզուրի երկրաչափական ձևերը։
Հայկական ասեղնագործության մեջ հաճախ են հանդիպում խորհրդանիշներ, որոնք արտացոլում են բարօրություն, պաշտպանություն և բեղմնավորություն։
Նյութերը՝ թելերը և կտորները, նույնպես խորհրդանշական էին՝ հաճախ ընտրվում էին միայն լավագույնները՝ ապահովելու արտադրանքի դիմացկունությունը։
Այսօր «Թելիկ»-ի վարպետները վերակենդանացնում են ավանդական ասեղնագործության տեխնիկան՝ համատեղելով այն նորաձև դիզայնի հետ։
Ժամանակակից արտադրանքներում ավանդական նախշերը հարմարվում են տարբեր կիրառություններին՝ լինելով մաս ինտերիերի, հագուստի կամ աքսեսուարների։
Հայկական ասեղնագործությունը՝ որպես ժառանգություն, շարունակում է ապրել և զարգանալ։ Այն ոչ միայն անցյալի գեղարվեստական վկայությունն է, այլև դարպաս դեպի ապագա՝ կապված արհեստի նորարար մոտեցումների հետ։
